پیری آمد ز ره و من را دید
که سر کوچه عصایی در دست
منتظر بوده که من،پیشوازش
بروم
چشم کمسوی من او را نشناخت
گوش سنگین من او را نشنید
دست لرزانم، دست او را نفشرد
آمدیم خانه و او
در تنم جای گرفت
موی خاکستریم به سپیدی گروید
دشت پیشانی من
مزرع چین و چروکی شده است
بن دندان بنماید که دگر دندان نیست
حافظه هست ولی،
توی صندوقچه ای خوابیده است
تا که بیدار شود، هم سخن دیگر نیست
برگهای تن من زرد شدست
شاخه ها گشته جدااز تن من
لیک تا رود محبت جاریست
ریشه های تن من در آب است
زندگی باید کرد
بهنام رحیمی
2023

An elder came from the path and saw me
Standing at the head of the alley, a cane in hand
Waiting for me to greet him
But my eyes, looking elsewhere, did not recognize him
My heavy ears did not hear him
My trembling hand did not grasp his
We came home and he
Took residence in my body
My ash-colored hair grew white
The plain of my forehead
Has become a field of wrinkles
The base of my teeth shows, for there are no teeth left
Memory exists, but
It sleeps in a small box
Until it awakens, there is no other conversation
The leaves of my body have turned yellow
The branches have separated from my body
But as long as the river of love flows
The roots of my body are in water
One must live
Behnam Rahimi
2023