برای خسرو رحیمی
اینککه پای نهادی به پله هفتاد زندگی
دا نم چرا عقاب
پیوسته سوی قله بالا کند نظر
زیرا که در نشیب
هرگز کمال نیست.
والای شهر شعر
خوش میروی بسوی قله بالای زندگی
آوایمن ، مدام
در کوه نام ترا میزند صدا
بهنام رحیمی
2014

For Khosrow Rahimi
Now that you've set foot on the seventieth stair of life,
Why wouldn't the eagle
Constantly gaze towards the peak?
For in the descent,
Perfection is never found.
Above the city of poetry,
You pleasantly ascend towards the peak of life.
My voice, incessantly,
Echoes your name in the mountain.
Behnam Rahimi
2014