قاصدک رفت بهمراه نسیم
بتنش پوششی از جنس شمیم
رفت از کوه گذشت
وسعت و پهنه دریا را دید
روی البرز، زیک قله پر برف «نشانی» پرسید
تا لب جوی کشف رود رسید
قاصدک باز کمی صبر نمود
تا دم صبح بدیدارزنی رفت که در پشت دری
انتظار خبری داشت ز دلبندی دور
قاصدک بسته پیغام ترا
روی دستان پر از لرزش آن زن بنهاد
نرم و آرام ازو میپرسید
پاسخی هست و یا «پیغامی»؟
مادرک بوسه گرمی را از لبها چید
و بسویش افکند
« حال و روزت به ازین باد که هست»
قاصدک چرخی زد
سوی مغرب بشتافت
بهنام رحیمی
2015

The courier took flight with the breeze,
His feathers cloaked in the scent of sweet basil.
He passed over the mountain range,
Witnessed the vast expanse of the sea.
Atop Alborz, from a snow-capped peak, he asked for a 'sign',
Until he reached the edge of a discovered stream.
The courier paused for a moment more,
Until dawn, he went to a woman waiting behind the door,
Longing for news from a distant beloved.
The courier carried your message,
Placed it in the trembling hands of the woman,
Gently, he asked her,
Is there a response, or a 'message'?
The mother plucked a warm kiss from her lips,
And cast it towards him,
'May your days be better than this wind.'
The courier took a spin,
Rushed towards the west.
Behnam Rahimi
2015