The Poetry of Behnam RahimiHome
No Idleness in Days

بیکاری در روزها نیست

جمعه و شنبه ندارد ایدوست
لحظه ها جنس بلورند که در سینه تنگ
زودتر میشکنند
باید از کنج اطاق
مشت خود را برسانیم بدر کوب دری
تن خود را برسانیم به سر منزل دوست
باید از خلوت تنهائئ خود کوچ کنیم
باید از ابر فقط صافی باران را خواست
باید از خنده بخواهیم که ما را ببرد
بجهانی که در آن گریه خدائی نکند
جمعه و شنبه ندارد ایدوست
بهنام رحیمی
2015

No Idleness in Days

Friday and Saturday hold no idleness, my friend,
Moments are like glass in a tight chest,
Breaking all too quickly.
From the corner of the room,
We must extend our fists to knock on the door,
Carry our bodies to the threshold of a friend's abode.
We must depart from our solitary retreat,
From the cloud, we must only seek the pure rain,
We must ask laughter to take us
To a world where tears do not play god.
Friday and Saturday hold no idleness, my friend.
Behnam Rahimi
2015