چونابر پاک سپیدی
دامن کشان ز راه رسیدی
من تشنه لب
ز دشت گذشتم، با دستهای باز
با مورمور لرزش لبهای خشک خویش
در اوج گرم نوازش
تو قطره قطره آب شدی
با گرمی تردد یک ریزش مُدام
من همچو ناودان
طعم عبورتنت را
در خلوت درون خویش
بتماشا نشسته ام
ای مهربان ببار
ای مهربان ببار
بهنام رحیمی
2017

Like a pure white cloud,
You arrived, trailing your hem from the path.
I, with parched lips,
Crossed the plains, with open hands,
With the murmur of trembling on my dry lips,
In the height of warm caress,
You became droplets of water,
With the warmth of a constant drizzle.
I, like a vessel,
Have sat observing
The taste of your fleeting presence,
In the solitude of my being.
Oh kind one, rain down,
Oh kind one, rain down.
Behnam Rahimi
2017