وطن جاییست که مادر خفته در خاک
نسیم جان فزا، از تربتی پاک
ز خون سرخ و مهر آریایی
شرابی جاوداندر ریشه تاک
دلم اینجا نه، آنجا مانده بی من
در آن پس کوچه ها، آن کوی و برزن
کنار پونه وبابونه وگلهای خودرو
تو ایوون، سارو گنجشگ، مشتی ارزن
وطن آنجا، چه میجویم در این شهر
بچشم نوش و به دلصد کاسه زهر
چو ماری رانده از ویرانه خویش
از این جا میروم ، ازرده از دهر
وطن در سینه اممثل یه رویاست
گهی خامش، گهی پر شور وغوغاست
گهی گوید که غربت را رها کن
بیا، برگرد، ببین مادر چه تنهاست
بهنام رحیمی
2018

Homeland is where the mother sleeps in the soil,
A life-giving breeze from a pure tomb,
From the red blood and Aryan love,
An eternal wine in the root of the vine.
My heart is not here, it remains there without me,
In those back alleys, that lane and highland,
Beside the plantain, chamomile, and wild flowers,
In the courtyard, the treasure of the sparrow, a handful of barley.
Homeland is there, what am I looking for in this city?
With a sweet eye and a hundred bowls of poison in the heart,
Like a snake driven from its ruin,
From here I go, weary of the age.
Homeland in my chest is like a dream,
Sometimes silent, sometimes full of passion and uproar,
Sometimes it says to abandon the estrangement,
Come, return, see how alone the mother is.
Behnam Rahimi
2018