خسته از چشمه شب پرسیدم
اشکهایت ز کجا میایند؟
گفت بنشین، کمی ارام بگیر
جرعه ای از دل این اب بنوش
دست خود را بسر زانوی این سنگ بنه
نفسی تازه بکن
پند جوشنده من را به پذیر
زندگی پر ز معماست ولی
پشت این پرده معمایی نیست
چشمهایست که مبهوت ترا مینگرند
تو معمای کسان دگری
زندگی را چو هوا، چون خورشید
به پذیر!
بهنام رحیمی
2020

Weary, I asked the night's spring,
Where do your tears originate?
It said, sit, take a moment's rest,
Sip a draught from this water's chest.
Lay your hand upon this stone's knee,
Take a fresh breath, be free.
Accept my boiling advice,
Life is full of enigma, but nice.
Behind this curtain, no mystery lies,
It's your eyes that gaze in surprise.
You are the puzzle of others,
Accept life like the air, like the sun's covers.
Behnam Rahimi
2020